 |
|---|
หน้าหลัก | สุขภาพดี | สุภาพสตรี | การแปลผลเลือด | โรคต่างๆ | วัคซีน
โรคอ้วนคืออะไร
โรคอ้วนคืออะไร?
น้ำหนักเกินและโรคอ้วนหมายถึงการสะสมไขมันที่ผิดปกติหรือมากเกินไปซึ่งก่อให้เกิดความเสี่ยงต่อสุขภาพ ค่าดัชนีมวลกาย (BMI) มากกว่า 25 ถือว่ามีน้ำหนักเกิน และมากกว่า 30 ถือว่าเป็นโรคอ้วน ปัญหานี้ได้เพิ่มสัดส่วนการแพร่ระบาด โดยในแต่ละปีมีผู้เสียชีวิตมากกว่า 4 ล้านคนอันเป็นผลมาจากการมีน้ำหนักเกินหรือโรคอ้วนในปี 2560 ตามภาระโรคทั่วโลก
อัตราน้ำหนักเกินและโรคอ้วนยังคงเติบโตในผู้ใหญ่และเด็ก ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2518 ถึง พ.ศ. 2559 ความชุกของเด็กและวัยรุ่นที่มีน้ำหนักเกินหรือเป็นโรคอ้วนและวัยรุ่นอายุระหว่าง 5-19 ปีเพิ่มขึ้นมากกว่าสี่เท่าจาก 4% เป็น 18% ทั่วโลก โรคอ้วนเป็นภาระด้านหนึ่งของภาวะทุพโภชนาการ และในปัจจุบันนี้ผู้คนจำนวนมากขึ้นเป็นโรคอ้วนมากกว่าน้ำหนักต่ำกว่ามาตรฐานในทุกภูมิภาค ยกเว้นในทวีปแอฟริกาและเอเชียใต้ทะเลทรายซาฮารา เมื่อพิจารณาว่าเป็นปัญหาเฉพาะในประเทศที่มีรายได้สูง ภาวะน้ำหนักเกินและโรคอ้วนกำลังเพิ่มสูงขึ้นอย่างรวดเร็วในประเทศที่มีรายได้ต่ำและปานกลาง โดยเฉพาะในเขตเมือง เด็กที่มีน้ำหนักเกินหรือเป็นโรคอ้วนส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในประเทศกำลังพัฒนา ซึ่งอัตราการเพิ่มสูงกว่าประเทศที่พัฒนาแล้วมากกว่า 30%
ดัชนีมวลกาย (BMI)
คือการคำนวณที่นำน้ำหนักและส่วนสูงของบุคคลมาพิจารณาเพื่อวัดขนาดร่างกาย
ในผู้ใหญ่ โรคอ้วนถูกกำหนดให้มี BMI แหล่ง 30.0 หรือมากกว่า ตามศูนย์ควบคุมและป้องกันโรค (CDC)
โรคอ้วนมีความสัมพันธ์กับความเสี่ยงที่สูงขึ้นสำหรับโรคร้ายแรง เช่น เบาหวานชนิดที่ 2 โรคหัวใจ และมะเร็ง
โรคอ้วนเป็นเรื่องปกติ CDC ประมาณการว่า ร้อยละ 42.4 ของคนอเมริกันอายุ 20 ปีขึ้นไปมีโรคอ้วนในปี 2560 ถึง 2561
แต่ดัชนีมวลกายไม่ใช่ทุกอย่าง มีข้อ จำกัด บางประการเป็นตัวชี้วัด ดัชนีมวลกาย ปัจจัยต่างๆ เช่น อายุ เพศ เชื้อชาติ และมวลกล้ามเนื้อสามารถมีอิทธิพลต่อความสัมพันธ์ระหว่าง BMI กับไขมันในร่างกาย นอกจากนี้ BMI ไม่ได้แยกความแตกต่างระหว่างไขมันส่วนเกิน กล้ามเนื้อ หรือมวลกระดูก และไม่ได้บ่งชี้ถึงการกระจายของไขมันในแต่ละบุคคล
แม้จะมีข้อ จำกัด เหล่านี้ BMI ยังคงใช้กันอย่างแพร่หลายในการวัดขนาดร่างกาย
การวัดปริมาณไขมันในร่างกาย
การวัดปริมาณไขมันในร่างกายไม่ใช่เรื่องง่าย โดยมากมักจะทำในห้องปฏิบัติการณ์เพื่อการวิจัย
นอกจากนั้นก็มีวิธีหาปริมาณไขมันได้อีกหลายอย่าง
เมื่อไรจึงจะเรียกว่าอ้วน
ดัชนีมวลกาย (BMI) มักใช้ในการวินิจฉัยโรคอ้วน ในการคำนวณค่าดัชนีมวลกายให้นำน้ำหนักเป็นปอนด์คูณด้วย 703 หารด้วยส่วนสูงเป็นนิ้ว แล้วหารอีกครั้งด้วยส่วนสูงเป็นนิ้ว หรือเอาน้ำหนักเป็นกิโลกรัมหารส่วนสูงเป็นเมตรยกกำลังสอง
| ค่าดัชนีมวลกาย | สถานะน้ำหนัก |
|---|---|
| ต่ำกว่า 18.5 | น้ำหนักน้อย |
| 18.5-24.9น | ปกติ |
| 25.0-29.9น | น้ำหนักเกิน |
| 30.0 และสูงกว่า | โรคอ้วน |
| 30.0 ถึง <35.0 | โรคอ้วนระดับ 1 |
| 35.0 ถึง <40.0 | โรคอ้วนระดับ 2 |
| 40.0 หรือมากกว่า | โรคอ้วนประเภท 3 (หรือที่เรียกว่า โรครุนแรงหรือรุนแรง) |
ชาวเอเชียที่มีค่าดัชนีมวลกายตั้งแต่ 23 ขึ้นไปอาจมีความเสี่ยงต่อปัญหาสุขภาพเพิ่มขึ้น
สำหรับคนส่วนใหญ่ค่าดัชนีมวลกายเป็นค่าประมาณที่เหมาะสมของไขมันในร่างกาย อย่างไรก็ตามค่าดัชนีมวลกายไม่ได้วัดไขมันในร่างกายโดยตรง ดังนั้นบางคน เช่น นักกีฬาที่มีกล้ามเนื้อ อาจมีค่าดัชนีมวลกายอยู่ในหมวดโรคอ้วน แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีไขมันส่วนเกินในร่างกายก็ตาม
แพทย์หลายคนยังวัดเส้นรอบเอวของบุคคลเพื่อช่วยในการตัดสินใจในการรักษา ปัญหาสุขภาพเกี่ยวกับน้ำหนักนั้นพบได้บ่อยในผู้ชายที่มีรอบเอวมากกว่า 40 นิ้ว (102 เซนติเมตร) และในผู้หญิงที่มีรอบเอวมากกว่า 35 นิ้ว (89 เซนติเมตร) สำหรับคนเอเซียผ๔้ชายที่มีรอบเอวมากกว่า90ซม ผู้หญิงที่มีรอบเอวมากกว่า80ซม.จะถือว่าอ้วน
อ้วนในวัยเด็กคืออะไร?
สำหรับแพทย์ที่จะวินิจฉัยเด็กอายุมากกว่า 2 ปีหรือวัยรุ่นที่เป็น โรคอ้วน ค่าดัชนีมวลกายของพวกเขาจะต้องอยู่ใน เปอร์เซ็นไทล์ที่ 95
สำหรับผู้ที่มีอายุเท่ากันและเพศทางชีววิทยา:
ช่วงเปอร์เซ็นไทล์ของ BMI |
คลาส |
>5% |
น้ำหนักน้อยเกินไป |
5% ถึง <85% |
“ปกติ” น้ำหนัก |
85% ถึง <95% |
น้ำหนักเกิน |
95% หรือมากกว่า |
โรคอ้วน |
จากปี 2015 ถึง 2016 18.5 เปอร์เซ็นต์
ที่เชื่อถือ
(หรือประมาณ 13.7 ล้านคน) ที่มีอายุระหว่าง 2 ถึง 19 ปีได้รับการพิจารณาว่าเป็นโรคอ้วนทางคลินิก
โรคอ้วนเกิดจากอะไร?
การกินแคลอรี่มากกว่าที่คุณเผาผลาญ ในกิจกรรมประจำวันและการออกกำลังกาย ในระยะยาว อาจนำไปสู่โรคอ้วนได้ เมื่อเวลาผ่านไป แคลอรี่ส่วนเกินเหล่านี้จะเพิ่มขึ้นและทำให้น้ำหนักเพิ่มขึ้น
แต่มันไม่ได้เกี่ยวกับแคลอรีเข้าและแคลอรีออกหรือการใช้ชีวิตอยู่ประจำเสมอไป แม้ว่าสิ่งเหล่านี้จะเป็นสาเหตุของโรคอ้วน แต่บางสาเหตุที่คุณไม่สามารถควบคุมได้
สาเหตุเฉพาะทั่วไปของโรคอ้วน ได้แก่
สุขภาพบางอย่างอาจทำให้น้ำหนักเพิ่มขึ้น ซึ่งอาจนำไปสู่ โรคอ้วน ซึ่งรวมถึง:
ใครบ้างที่เสี่ยงต่อการเป็นโรคอ้วน?
ปัจจัยที่ซับซ้อนหลายอย่างสามารถเพิ่มความเสี่ยงต่อโรคอ้วนได้
1.พันธุศาสตร์
บางคนมียีนที่ทำให้ลดน้ำหนักได้ยาก
2.สิ่งแวดล้อมและชุมชน
สภาพแวดล้อมของคุณที่บ้าน ที่โรงเรียน และในชุมชนของคุณสามารถมีอิทธิพลต่อวิธีการและสิ่งที่คุณกิน และคุณมีความกระฉับกระเฉงเพียงใด
คุณอาจมีความเสี่ยงสูงที่จะเป็นโรคอ้วน หากคุณ:
3.ปัจจัยทางจิตวิทยาและอื่นๆ
อาการซึมเศร้า อาจทำให้น้ำหนักเพิ่มขึ้น เนื่องจากบางคนอาจหันไปหาอาหารเพื่อความสะดวกสบายทางอารมณ์บาง ยากล่อมประสาท สามารถเพิ่มความเสี่ยงของการเพิ่มของน้ำหนักได้
การเลิกบุหรี่ เป็นสิ่งที่ดีเสมอ แต่การเลิกบุหรี่ก็อาจทำให้น้ำหนักเพิ่มขึ้นได้เช่นกัน ในบางคนอาจนำไปสู่ มากเกินไป
แหล่งที่เชื่อถือ
เพิ่มของน้ำหนักด้วยเหตุผลดังกล่าว คุณควรให้ความสำคัญกับการควบคุมอาหารและการออกกำลังกายในขณะที่คุณเลิกบุหรี่ อย่างน้อยก็หลังจากช่วงเริ่มต้นของการถอนตัว
ยา เช่น สเตียรอยด์ หรือ ยาคุมกำเนิดสามารถเพิ่มความเสี่ยงในการเพิ่มน้ำหนักได้
โรคอ้วนวินิจฉัยได้อย่างไร?
ค่าดัชนีมวลกายเป็นการคำนวณคร่าวๆ ของน้ำหนักของบุคคลที่เกี่ยวข้องกับส่วนสูงของพวกเขา
การวัด ไขมันในร่างกาย และการกระจายไขมันในร่างกายที่แม่นยำยิ่งขึ้น ได้แก่
แพทย์ของคุณอาจสั่งการทดสอบบางอย่างเพื่อช่วยวินิจฉัยความเสี่ยงด้านสุขภาพที่เกี่ยวข้องกับโรคอ้วน . ซึ่งอาจรวมถึง:
การวัด ไขมันรอบเอว ยังเป็นตัวทำนายที่ดีของความเสี่ยงต่อโรคอ้วน - โรคที่เกี่ยวข้อง
ภาวะแทรกซ้อนของโรคอ้วนคืออะไร?
โรคอ้วนสามารถนำไปสู่การเพิ่มน้ำหนักได้ง่ายกว่า
การมีอัตราส่วนไขมันในร่างกายต่อกล้ามเนื้อสูงจะทำให้กระดูกและอวัยวะภายในของคุณตึงเครียด นอกจากนี้ยังเพิ่ม การอักเสบ ในร่างกายซึ่งเป็นปัจจัยเสี่ยงต่อการเกิดมะเร็ง โรคอ้วนยังเป็น ปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญ สำหรับโรคเบาหวานประเภท 2
โรคอ้วนเชื่อมโยงกับ ภาวะแทรกซ้อนทางสุขภาพหลายประการ ซึ่งบางส่วนอาจเป็นอันตรายถึงชีวิตหากไม่ได้รับการรักษา:
โรคอ้วนรักษาอย่างไร?
หากคุณเป็นโรคอ้วนและไม่สามารถลดน้ำหนักได้ด้วยตัวเอง มีบริการทางการแพทย์ เริ่มต้นด้วย แพทย์ดูแลหลักซึ่งอาจแนะนำคุณให้รู้จักกับผู้เชี่ยวชาญด้านน้ำหนักในพื้นที่ของคุณได้
แพทย์ของคุณอาจต้องการทำงานร่วมกับคุณในฐานะ ส่วนหนึ่งของทีมที่ ช่วยลดน้ำหนัก ทีมดังกล่าวอาจรวมถึง นักโภชนาการ นักบำบัด โรคหรือเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์อื่นๆ
แพทย์ของคุณจะทำงานร่วมกับคุณในการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตที่จำเป็น บางครั้งอาจแนะนำยาหรือการผ่าตัดลดน้ำหนักด้วย เรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับการรักษาโรคอ้วน
การเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตและพฤติกรรมใดที่สามารถช่วยลดน้ำหนักได้?
ทีมดูแลสุขภาพของคุณสามารถให้ความรู้แก่คุณเกี่ยวกับการเลือกอาหาร และช่วยพัฒนา แผนการรับประทานอาหารเพื่อสุขภาพ ที่เหมาะกับคุณ
โปรแกรมการออกกำลังกายที่มีโครงสร้างและการ เพิ่มกิจกรรมในแต่ละวัน — มากถึง 300 นาทีต่อสัปดาห์ — จะช่วยสร้างความแข็งแกร่ง ความอดทนและการเผาผลาญของคุณ
การให้คำปรึกษาหรือ กลุ่มสนับสนุน อาจระบุตัวกระตุ้นที่ไม่ดีต่อสุขภาพและช่วยให้คุณรับมือกับความวิตกกังวล ความซึมเศร้า หรือ อารมณ์ทาง
การเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตและพฤติกรรมเป็นวิธีการลดน้ำหนักที่เหมาะสำหรับเด็ก เว้นแต่ว่าพวกเขาจะมีน้ำหนักเกินมาก
ยาใดบ้างที่กำหนดสำหรับการลดน้ำหนัก?
แพทย์ของคุณอาจสั่งยาลดน้ำหนักตามใบสั่งแพทย์นอกเหนือจากแผนการรับประทานอาหารและการออกกำลังกาย
ยามักจะถูกกำหนดไว้ก็ต่อเมื่อวิธีการลดน้ำหนักแบบอื่นไม่ได้ผล และถ้าคุณมี BMI 27.0 ขึ้นไป นอกเหนือจากปัญหาสุขภาพที่เกี่ยวข้องกับโรคอ้วน
ยาลดน้ำหนักตามใบสั่งแพทย์อาจป้องกันการดูดซึมไขมันหรือระงับความอยากอาหาร ต่อไปนี้ได้รับการอนุมัติสำหรับการใช้งานในระยะยาว (อย่างน้อย 12 สัปดาห์) โดยสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา (FDA):
ยาเหล่านี้อาจมีผลข้างเคียงที่ไม่พึงประสงค์ ตัวอย่างเช่น orlistat สามารถนำไปสู่การเคลื่อนไหวของลำไส้มันและบ่อยครั้ง ความเร่งด่วนของลำไส้ และก๊าซ
แพทย์ของคุณจะติดตามคุณอย่างใกล้ชิดในขณะที่คุณใช้ยาเหล่านี้
การผ่าตัดลดน้ำหนักมีกี่ประเภท?
การผ่าตัดลดน้ำหนักมักเรียกว่าการผ่าตัดลดความอ้วน
การผ่าตัดประเภทนี้ทำงานโดยจำกัดปริมาณอาหารที่คุณกินได้อย่างสบาย หรือโดยการป้องกันไม่ให้ร่างกายดูดซึมอาหารและแคลอรี บางครั้งก็สามารถทำได้ทั้งสองอย่าง
การผ่าตัดลดน้ำหนักไม่ใช่การแก้ไขอย่างรวดเร็ว เป็นการผ่าตัดใหญ่และอาจมีความเสี่ยงร้ายแรง หลังจากนั้น ผู้ที่ได้รับการผ่าตัดจะต้องเปลี่ยนวิธีการรับประทานอาหารและปริมาณการกิน มิฉะนั้นอาจเสี่ยงต่อการป่วย
อย่างไรก็ตาม ตัวเลือกที่ไม่ผ่าตัดไม่ได้ผลเสมอไปในการช่วยเหลือผู้ที่เป็นโรคอ้วนลดน้ำหนักและลดความเสี่ยงที่จะเป็นโรคร่วม
ประเภทของการผ่าตัดลดน้ำหนัก ได้แก่ การ
ผู้สมัครเข้ารับการผ่าตัด
ผู้เชี่ยวชาญแนะนำว่าผู้ใหญ่ที่เข้ารับการผ่าตัดลดน้ำหนักต้องมีดัชนีมวลกายอย่างน้อย 35.0 (คลาส 2 และ 3) เป็นเวลาหลายทศวรรษ
อย่างไรก็ตาม ในปี 2018 แนวทางปฏิบัติ American Society for Metabolic and Bariatric Surgery (ASMBS) ได้รับรองการผ่าตัดลดน้ำหนักสำหรับผู้ใหญ่ที่มีค่าดัชนีมวลกาย 30.0 ถึง 35.0 (ระดับ 1) ที่:
สำหรับบุคคลที่เป็นโรคอ้วนระดับ 1 การผ่าตัดจะได้ผลดีที่สุดสำหรับผู้ที่มีอายุระหว่าง 18 ถึง 65 ปี
คนมักจะต้องลดน้ำหนักก่อนทำการผ่าตัด นอกจากนี้ โดยปกติแล้ว พวกเขาจะได้รับคำปรึกษาเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาทั้งคู่พร้อมทางอารมณ์สำหรับการผ่าตัดและเต็มใจที่จะเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตที่จำเป็นตามที่จำเป็น
มีศูนย์ศัลยกรรมเพียงไม่กี่แห่งในสหรัฐอเมริกาที่ทำหัตถการประเภทนี้กับเด็กอายุต่ำกว่า 18 ปี
ป้องกันโรคอ้วนได้อย่างไร?
ในช่วงสองสามทศวรรษที่ผ่านมาโรคอ้วนและโรคที่เกี่ยวข้องกับโรคอ้วนเพิ่มขึ้นอย่างมาก นี่คือเหตุผลที่ชุมชน รัฐ และรัฐบาลกลางให้ความสำคัญกับ การเลือกรับประทานอาหาร และ กิจกรรมต่างๆ เพื่อช่วยพลิกกระแสความอ้วน
ในระดับบุคคล คุณสามารถช่วย ป้องกันการเพิ่มน้ำหนักและความอ้วน โดยการเลือกวิถีชีวิตที่มีสุขภาพดีขึ้น:
ร่างกายของเราจะมีไขมันไว้เพื่อสำรองเป็นอาหาร ให้ความอบอุ่นแก่ร่างกาย
เป็นเบาะกันกระแทก หากมีมากเกินไปคือโรคอ้วน ปกติผู้หญิงจะมีปริมาณไขมันประมาณ 25-30% ส่วนผู้ชายจะมี 18-23 %ถ้าหากผู้หญิงมีมากกว่า 30% ชายมีมากกว่า 25%จะถือว่าโรคอ้วน โรคอ้วนหมายถึงมีปริมาณไขมันมากกว่าปกติ โรคอ้วนมิได้หมายถึงการมีน้ำหนักมากอย่างเดียวโรคอ้วนที่มีผลร้ายต่อสุขภาพมีอยู่ 3 ประเภทได้แก่
โรคอ้วนจำเป็นต้องรักษาหรือไม่
ก่อนหน้านี้คนอ้วนไม่ถือเป็นโรคอ้วนแต่ปัจจุบันจัดเป็นโรคอ้วนเนื่องจากก่อให้เกิดปัญหาต่อสุขภาพ โรคอ้วนเป็นโรคเกิดจากสาเหตุหลายๆอย่างทำให้การรักษาไม่ได้ผลดีเท่าที่ควร ผู้ที่ลดน้ำหนักอย่างรวดเร็วน้ำหนักก็จะขึ้นอย่างรวดเร็วด้วยเช่นกัน การรักษาโรคอ้วนได้เปลี่ยนไปจากอดีตที่นิยมให้ลดน้ำหนักเข้าสู่เกณฑ์ปกติอย่างรวดเร็วมาเป็นให้ลดน้ำหนักแบบค่อยๆเป็น โดยกำหนดเป้าหมายที่สามารถปฏิบัติได้ การลดน้ำหนักเพียงบางส่วนสามารถก่อให้เกิดผลดีต่อสุขภาพ การรักษาโรคอ้วนให้รักษาตลอดชีวิตเหมือนโรคเบาหวาน
ได้มีการศึกษาในประเทศไทยพบว่าผู้ที่เป็นโรคอ้วนจะมีระดับ ไขมัน cholesterol ,triglyceride LDL ระดับน้ำตาล ละความดันโลหิตสูงกว่าผู้ที่มีน้ำหนักปกติ
ปัญหาของดัชนีมวลกายที่จะนำมาใช้อ้างอิงว่าอ้วนหรือไม่คงจะใช้ตัวเลขเดียวกันทั่วโลกไม่ได้ ฝรั่งจะมีโครงสร้างใหญ่กว่าชาวเอเชีย ดัชนีมวลกายของฝรั่งจึงจะค่อนข้างสูงกล่าวคือจะถือว่าน้ำหนักเกินเมื่อดัชนีมวลกายมากกว่า 25 กก/ตารางเมตร ส่วนชาวเอเชียเราจะถือว่าน้ำหนักเกินคือดัชนีมวลกายมากกว่า 23 กก/ตารางเมตร เนื่องจากเมื่อดัชนีมวลกายเกินค่าดังกล่าวจะมีอุบัติการณ์ของโรคเบาหวาน ความดันโลหิตสูง ไขมันในเลือดสูงสูง
จะเห็นว่าคนอ้วนมีโอกาสที่จะเกิดโรคมากมาย และผลดีของการลดน้ำหนักสามารถลดอัตราการเกิดโรคได้หลายชนิด และลด อัตราการตายได้ สมควรถึงเวลาที่จะหยุดความอ้วน
น้ำหนักเกินและโรคอ้วนหมายถึงการสะสมไขมันที่ผิดปกติหรือมากเกินไปซึ่งแสดงความเสี่ยงต่อสุขภาพ ดัชนีมวลกาย (BMI) ที่มากกว่า 25 ถือว่ามีน้ำหนักเกิน และมากกว่า 30 จะเป็นโรคอ้วน ปัญหานี้ขยายไปสู่สัดส่วนการแพร่ระบาด โดยมีผู้เสียชีวิตมากกว่า 4 ล้านคนในแต่ละปี อันเป็นผลมาจากการมีน้ำหนักเกินหรือเป็นโรคอ้วนในปี 2560 ตามภาระโรคทั่วโลก
อัตราการมีน้ำหนักเกินและโรคอ้วนยังคงเติบโตในผู้ใหญ่และเด็ก ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2518 ถึง พ.ศ. 2559 ความชุกของเด็กและวัยรุ่นที่มีน้ำหนักเกินหรือเป็นโรคอ้วนและวัยรุ่นอายุ 5-19 ปีเพิ่มขึ้นมากกว่าสี่เท่าจาก 4% เป็น 18% ทั่วโลก
โรคอ้วนเป็นอีกด้านหนึ่งของภาระสองเท่าของ ภาวะทุพโภชนาการและทุกวันนี้ผู้คนจำนวนมากขึ้นเป็นโรคอ้วนมากกว่าน้ำหนักต่ำกว่าเกณฑ์ในทุกภูมิภาค ยกเว้นในทวีปแอฟริกาและเอเชียตอนใต้ของทะเลทรายซาฮารา เมื่อพิจารณาแล้วว่าเป็นปัญหาเฉพาะในประเทศที่มีรายได้สูง น้ำหนักเกินและโรคอ้วนกำลังเพิ่มขึ้นอย่างมากในประเทศที่มีรายได้ต่ำและปานกลาง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเขตเมือง เด็กที่มีน้ำหนักเกินหรือเป็นโรคอ้วนส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในประเทศกำลังพัฒนา ซึ่งมีอัตราการเพิ่มขึ้นมากกว่าประเทศที่พัฒนาแล้วกว่า 30% มากกว่า 30%
ภาวะน้ำหนักเกินและโรคอ้วนเป็นปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญสำหรับโรคเรื้อรังจำนวนหนึ่ง รวมทั้งโรคหลอดเลือดหัวใจ เช่น หัวใจ โรคและโรคหลอดเลือดสมองซึ่งเป็นสาเหตุสำคัญของการเสียชีวิตทั่วโลก การมีน้ำหนักเกินสามารถนำไปสู่โรคเบาหวานและภาวะที่เกี่ยวข้อง เช่น ตาบอด แขนขาขาด และความจำเป็นในการฟอกไต อัตราของโรคเบาหวานได้เพิ่มขึ้นสี่เท่าตั้งแต่ทั่วโลกตั้งแต่ปี 1980 การมีน้ำหนักเกินสามารถนำไปสู่ความผิดปกติของกล้ามเนื้อและกระดูกรวมถึงโรคข้อเข่าเสื่อม โรคอ้วนยังเกี่ยวข้องกับมะเร็งบางชนิด เช่น เยื่อบุโพรงมดลูก เต้านม รังไข่ ต่อมลูกหมาก ตับ ถุงน้ำดี ไต และลำไส้ใหญ่ ความเสี่ยงของโรคไม่ติดต่อเหล่านี้จะเพิ่มขึ้นแม้ว่าบุคคลนั้นจะมีน้ำหนักเกินเพียงเล็กน้อยและรุนแรงขึ้นเมื่อดัชนีมวลกาย (BMI) สูงขึ้น
โรคอ้วนในวัยเด็กมีความสัมพันธ์กับโรคแทรกซ้อนทางสุขภาพที่ร้ายแรงมากมาย และความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของการเจ็บป่วยที่เกี่ยวข้องก่อนวัยอันควร การศึกษาพบว่าหากไม่มีการแทรกแซง เด็กและวัยรุ่นที่เป็นโรคอ้วนมักจะอ้วนต่อไปในวัยผู้ใหญ่
สาเหตุหลายประการของน้ำหนักเกินและโรคอ้วนสามารถป้องกันและย้อนกลับได้ อย่างไรก็ตาม ยังไม่มีประเทศใดที่สามารถย้อนกลับการเติบโตของโรคระบาดนี้ได้ แม้ว่าจะมีปัจจัยอื่นๆ เข้ามาเกี่ยวข้อง สาเหตุพื้นฐานของโรคอ้วนก็คือความไม่สมดุลของแคลอรี่ที่บริโภคและแคลอรี่ที่ใช้ไป เนื่องจากอาหารทั่วโลกเปลี่ยนแปลงไปในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมา มีการบริโภคอาหารที่มีพลังงานสูงซึ่งมีไขมันและน้ำตาลฟรีเพิ่มขึ้น นอกจากนี้ กิจกรรมทางกายยังลดลงเนื่องจากลักษณะงานหลายประเภทที่เปลี่ยนแปลงไป การเข้าถึงการคมนาคมขนส่งที่มากขึ้น และการขยายตัวของเมืองที่เพิ่มขึ้น
การลดความเสี่ยงของการมีน้ำหนักเกินและโรคอ้วนรวมถึงการลดจำนวนแคลอรี่ที่บริโภคจากไขมันและน้ำตาล เพิ่มสัดส่วนของการบริโภคผลไม้ ผัก พืชตระกูลถั่ว ธัญพืชไม่ขัดสี และถั่วต่างๆ ในแต่ละวัน และออกกำลังกายเป็นประจำ (60 นาทีต่อวันสำหรับเด็ก และ 150 นาทีต่อสัปดาห์สำหรับผู้ใหญ่) ในทารก การศึกษาพบว่าการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่อย่างเดียวตั้งแต่แรกเกิดถึง 6 เดือนช่วยลดความเสี่ยงที่ทารกจะมีน้ำหนักเกินหรือเป็นโรคอ้วน
